Een aantal veteranen van RCH is in juni 2025 op reis geweest naar Kirgizië onder aanvoering van Ardjan Langedijk. Uiteraard was er het doel om te gaan voetballen, maar, als je er toch bent, ook wel iets van het land te zien. Via Polarsteps werd het thuisland op de hoogte gehouden.
Wat fragmenten uit deze ‘polarsteps’.
De aankomst in Bishkek was om 4 uur ´s nachts. Na een korte nacht wandelend een korte excursie genoten in het centrum. Gevolgd door een uitgebreide lunch. De aanleiding van de trip was het voetballen tegen veteranen uit Kirgizië en Ardjen zijn lokale partner had dit groots aangepakt! Met een jetlag en weinig nachtrust mocht RCH meteen aan de bak.
Maar niet voordat we werden opgehaald met de teambus van één van de vier deelnemers, een professionele club van vlakbij Bishkek. Onder politie-escorte werden we naar een fantastisch complex gebracht, het beste van het land! We mochten ons omkleden in een kleedkamer die in de Eredivisie niet zou misstaan.
Met alle teams op een lijn luisterend naar het volkslied van Kirgizië! Wat voelden we ons bijzonder. In de aanvankelijk moordende zon allereerst een halve finale van 2×30 minuten, vervolgens een even lange finale. Gelukkig hadden we voor deze wedstrijden op een half veld met 8×8 de beschikking over 4 gastspelers waaronder 2 Kirgiezen en 2 Koreanen. Het moet gezegd, die hadden een belangrijk aandeel in onze 5-4 overwinning en voegden aanvalskracht toe.
Keeper Fritz verrichte talloze belangrijke reddingen. Vooral onze Nurlan, qua fysiek en spelen onze eigen Brobbey. Hij bleek overigens ook in het parlement van Kirgizië te hebben gezeten.
De finale tegen de andere Kirgiese ploeg ging redelijk tot 3-4, vervolgens liepen ze uit tot 3-7. Enfin, 2e geworden! Van de RCH-ers wisten kapitein Sander en Fritz – in zijn korte optreden als veldspeler – doelpunten te maken. Onze andere 6 goals werden gemaakt door de gastspelers, die meer hadden met aanvallen dan met verdedigen…
Het mooiste is, de wedstrijden vielen in het niet bij het gemeenschappelijke buffet na afloop. Wat een enorm onthaal en gastvrijheid viel ons ten deel, het was overweldigend. De president en eigenaar van de club pakte uit met eten, drank, livemuziek en dans. De onvermijdelijke wodka en het eigen bier – de man is ook eigenaar van een brouwerij – vloeide rijkelijk en taalgrenzen hielden op te bestaan in een gezamenlijke verbroedering en liefde voor het voetbal. Onder wederom politiebegeleiding werden we na middernacht weer afgezet bij het hotel. Wat een dag.
De volgende dag om 9 uur op weg naar de binnenlanden van Kirgizië voor een trip van 4 dagen.
De laatste volle dag in Kirgizië zou eindigen met een voetbalwedstrijd in Bishkek tegen het team van de lokale zakenpartner van Ardjan. Maar….de Kirgiezen melden zich af! Deze dag was een belangrijke 
Islamitische feestdag en de meeste spelers hebben familieverplichtingen. Dat was jammer. Anderzijds, de temperatuur in Bishkek ging oplopen tot 35 graden!? Er werd besloten er nog maar een toeristische dag van te maken.
Eenmaal terug bij het hotel ontmoeten we Daniyar, chef van het Kirgiese team, met een enorme bokaal voor ons!? En voor ieder een tas met kado´s. De gastvrijheid kent wederom geen grenzen.
In de nacht is weer het vertrek, einde van een, zo is het unanieme gevoel, zeer geslaagde en afwisselende reis in Kirgizië. Dat was voor iedereen behalve de organisator een geheel onbekend land, en nu niet meer.
Foto’s Ardjan
