Het kan verkeren
Een oude bekende kwamen we afgelopen zaterdag tegen, de behendige jongens van Overbos. De RCH-jongens wisten zich te herinneren dat er de vorige keer nipt gewonnen was. Een vriendelijke coach van Overbos vertelde mij bij aanvang dat hij nog spelers miste. Dus 7×7 zat er helaas niet in.
Al vroeg in de wedstrijd opende Overbos de score. En dit bleven ze gemakkelijk doen. Op een ander manier wisten we weinig terug te doen. Terwijl er toch behoorlijk scorend vermogen in ons team zit. Een paar jongens bij Overbos had een goed schot in de benen en wisten voortdurend onze keeper te verschalken. Onhoudbare goals.
Het wilde allemaal niet echt lukken, er ontbrak iets. Vorige week speelden we nog zo mooi over naar elkaar en stond er een team. De tegenstander maakte handig gebruik van het slappe spel van onze kant en wist meerdere keren makkelijk te scoren, ook van afstand. Hierdoor gingen de kopjes bij ons steeds meer hangen. De onderlinge frustratie nam ook weer toe.
Ook de jongens, waar normaliter heel veel individuele kwaliteiten van uitgaan, wisten de bal niet tussen de palen te schieten. Vaak een schot van afstand wat naast of over zeilde. Pas in het laatste kwart deden we wat terug en wisten we een paar keer te scoren. To little to late.
Eindstand 3 tegen 10. Wat een verschil met vorige week, het contrast kon niet groter. Coach heeft niet gelijk een verklaring hoe dit komt.
Leuk lichtpuntje van de wedstrijd was dat beide trainers even kort kwamen kijken. Altijd goed als deze interesse er is vanuit de trainers. Ze kunnen de opgedane inzichten mooi meenemen naar de training. Want ook zij moeten gezien hebben dat er vandaag geen team stond en dat men vooral tegen zichzelf aan het voetballen was.
Nog drie wedstrijden te gaan en het seizoen is alweer voorbij. Hopelijke eindigen we met meer positiviteit dan de laatste wedstrijd. Gaat vast lukken.
Maarten Georgius, Coach RCH 10-1 (Harry de foto’s, ook op Facebookpagina RCH-jeugd)
